ჩამაჭრდა კახეთს ჰაერი,

ტყეები გადიყირმიზა,

ენკენისთვეში მთებიდან

ისმის ყვირილი ირმისა.

- რასა ჰყვირიან ირმები

ყორან-მთას, ყარაიასა?

სახუნდარიდან მარეკი

გულში გაარტყავს ტყვიასა...

ხარი ირემი ფურს ეძებს,

მთაში ნასუქი ღიჭითა;

ქაფსა ჰყრის გადაკაწრული

ეკლებითა და ხიჭვითა.

თავი ანება ცალისთვის

იალაღების მწვანესა,

მოამტვრევს რქების ლაწანით

ჩალას, ტყეს, ლერწმოვანებსა.

დაშტერებული ჯოგები

მორბიან თავდაყირანი...

ხარი ფურს ეძებს ღრიალით,

მე - სიყვარულსა მყვირალი!

გახელებული ხარი ვარ,

გეშს ვიღებ ნიავქარზედა,

მაჩვენეთ ჩემი ოცნება,

რქა ზედ მივაფშვნა რქაზედა!

სულ მივამტვრიო, მივლეწო,

გულში რაც გადაირაზა,

შევყვირებ, როგორც ირმები

ჰყვირიან ყარაიასა!