ლურჯად ბიბინებს ზღვა სანახეთა,

სიშორე ჰყვირის, როგორც თავხედი.

მე სიღნაღიდან ველს რომ გავხედავ,

მაშინ მივხვდები - რაა კახეთი!

რა ლამაზია ეგ დასაწვავი,

რა უშფოთველი და სამოთხური...

შორს ალაზანი, როგორც ნაწნავი,

გდია ჭალებით გარშემორტყმული,

აქეთ - ანაგა, იქით - ვაქირი,

ცა - დაკეტილი მთების სარაზით...

და მაშ, რა არი აქ გასაკვირი,

რომ მეც დავთვერი ამ სილამაზით!