რა ჟრიამული დამდგარა - იქნება ზვრებში გახვედით?!

იქნება ზვრებში გახვედით, იქნება უკვე რთველია?

გორგორებზე ჰკრებთ ნამყენსა და რუისპირში ძველიანს!

რთველია, რთველი ნამდვილად, დაგირეცხნიათ ქვევრები,

ღიმილით იცქირებიან ვაზის ფოთლიდან მტევნებიც -

ვაზის რქის უღელს შებმული მოზვრები ყევარ-ყევარი,

ჰკრეფავთ და აღარ ილევა - რა გახდა დაულევარი?

ეჰეი, გურჯაანელნო, შვიდნო კი არა, ათასნო,

თქვენმა ვაზებში ტრიალმა ლამის უღვინოდ დამათროს!

შემოდგომაა, ძარღვებში ბობოქრობს სისხლის მაჭარი, -

სახლიკაცივით გიხვდებათ ვაზი რქებშემონაჯარი.

ჭრელ-ჭრელი პეპლებივითა ვაზებთან ნაფართქალები,

თვალებს მოგჭრიან შუქივით თავსაფრიანი ქალები.

შავთვალა ქალავ, ქალშავავ, ცისკარს რომ გევხარ ამ დილით,

ქალო მკერდბარაქიანო, კახური მიწის მადლივით

რომელი უფრო წითლად ჩანს - რქაწითელი თუ მანდილი?

საწნახელს გაუღიმია - ადრე თუ ღიმილს მალავდა,

გოდრები, როგორც აღლუმზე, ჩამწკრივებულან მარანთან.

ხელიხელგადაჭდობილნი და შარვალ-აკაპიწებით,

საწნახელებში ჩამდგარან მზით დარუჯული ბიჭები.

ზოგს შვენის შუბლზე ნახმლევი, ზოგს - ხშირი წარბშეყრილობა,

ზოგს ტახის ნაეშვარივით მუხლთან ატყვია ჭრილობა.

პაპა ჩამდგარა შუაში და ცეცხლი ცვივა ფეხიდან,

ბუბუნებს ხარი მოზვრებში - ჭერი ზანზარებს ჭექითა:

- "ესროლა ბერმა პაპამა - ჯიხვი რქით გადმოეკიდა!

ჰეი შავ-შავო ბიჭებო, რადა ღირს თქვენი დანახვა!

თქვენი ნაწურის ღვართქაფმა, ქვევრების ძირი დალახა,

ვაჟკაცურ მუხლებს გიკოცნით, რა გამოგილევთ არაქათს?

დაწურეთ, - ღმერთმა დალოცოს კახური მიწის ბარაქა!