თუ ცისარტყელას ფერადი ხონჩა

არის მშვენება ზეცის კამარის,

მის საპასუხოდ ყოველდღე მოჩანს

რიონის წელზედ რკინის ქამარი.

არა, არ ჰგავხარ მარტო ქუთაისს,

ხარ რაც მინახავს იმაზე მეტი,

ძველს, შავი ზღვიდან მოშვერილ დაისს

შენ შეაგებე სინათლის სვეტი.

არ ჰგევხარ ჩემი ბავშობის ქალაქს,

ხარ უფრო მთელი და ჭიშკრიანი,

შენს შესანიშნავ ხავერდის ბალახს

ესმის ათასჯერ მეტი შრიალი.

შეგეხარების შენი ნაზარდი 

და შენთვის ასეთ სურვილებს ვეძებ:

რომ აბრეშუმით სასვსე ბაზარი

გადაშლილიყოს მწყალობელ მზეზე.

რომ შენი მწვანე ფოთლების ჟღერა

ვიცოდე-მხოლოდ ჩიტებით ვერ ძლებს,

რომ დიდის გულით თქმული სიმღერა

არ დაეძებდეს მოოქრულ ვერძებს.

რომ დაემატოს აგურს აგური,

ფიცარს ფიცარი მისდევდეს ლარში,

და რომ გუგუნი ამხანაგური

რიონის წყალმა ჩაზიდოს ზღვაში.