გავიხსენებ ებრაელებს,

მარდახიას, მეიროს,

როგორ ყიდნენ ოქროს ფასად

კაპიკიან ნეილონს.

გავიხსენებ არუშას და

მეოცნებე მორდეხას,

თვალი როგორ აუხვიეს

თვალდასავსებ ობეხას.

ბატი როგორ შეაჭამეს

პოლიციელს მარხვაში,

თვითონ როგორ გადასახლდნენ

ნიანგების ხახაში.

ცოცხალი ვარ ახლაც მესმის,

"ცოცხალი ვარ, ცოცხალი“

მღერის კაკიტელაშვილი

მეგობრობის მოძღვარი.

გამოჩნდება ხილაბანდით,

პურით, რძით და ლექსებით,

სანამ ვცოცხლობ, არსად წავალ,

ვერაფრით დაგეხსნებით.

უნდა მისი სიყვარული

სახადივით შეგვყაროს,

გული დაწვას სიყვარულში,

ფერფლად გადაგვეყაროს.

გაპონოვზე მეკითხებით?

რას აკეთებს ბორია?

ისეთ საქმეს შეეჭიდა,

უკვდავების ტოლია.

ივრითულად აგვირისტებს,

რუსთაველის სტრიქონებს,

თუ დასჭირდა, რაც არ იცის,

იმას გამოიგონებს.

ბევრი ძველი ქუთაისის

ნაღდი კოლორიტია,

საწუხარი არის ერთი,

ისრაელში მიდიან.

ეხ, რას იზამ, არსებობის

ნებას გვაძლევს გამჩენი,

ღმერთი ფარავს და პატრონობს

მის შექმნილს და გაჩენილს.

ღმერთი გვზრდის და გვანუგეშებს,

ისევ ღმერთი გვპატრონობს,

არაფერი გვეშველება.

ღმერთმა რომ მიგვატოვოს.