ყველაფერი მხოლოდ შენთვის დამითმია,

უშენობა უსაშველო ღალატია,

გვირგვინად რომ გადგას მეფე დავითია,

ჩუქურთმებად ატყორცნილი ბაგრატია,

მაღალია შენი ცა და ნატვრად ფასობს,

ლეგენდების ფესვებიდან აღმოცენდი,

დედასავით გიფიცებდი მუდამ, მახსოვს,

დაეჭვების უფლებასაც არ მომცემდი.

ბაღში გიზის პოეზიის მამა ღმერთი,

ცა ფირუზი შენს ბულვარში აღმოცენდა,

მამხნევებდი, მპატრონობდი, მამაღლებდი,

მმფარველობდი, მტერი რას დამამარცხებდა.

მიყვარხარ-თქო, მერცხვინება გაგიმხილო,

გიფიცებდე, ამაზედაც მეცინება,

იმ დღეს მოვკვდე, ბედნიერი არ გიხილო,

იმხელა ხარ, სიყვარულიც მემცირება.