მიყვარს, მიყვარს ბუნდოვანი მთაწმინდა, -

რამაც ფიქრი არეული დაწმინდა.

მიყვარს ამ მთის მყუდრო იდუმალობა,

მწუხრის ჟამზე იქ მგოსნების გალობა!

მიყვარს კალთა დაფნის გვირგვინოსანი, -

სადაც ღამით რონინებდა მგოსანი;

სადაც კვნესდა „ქართვლის ბედზე“ ყრმა შვილი -

საყვარელი ჩემი ბარათაშვილი!

ახ, მთაწმინდავ, - განწირულთა სადგურო, -

ოდეს დღენი ქვეყნად გავინადგურო -

გევედრები კარმელს ნუღა წამწყმიდავ, -

შენს წიაღში ჩამიკონე, მთაწმინდავ!..