მამადავითზე ნუში აყვავდა, ის ჩვენი წყნარი, კეთილი ნუში. მე დამაშვრალი ისევ კარგად ვარ, ახლა სხვა ვარ და სხვა ვიყავ გუშინ.
ვიპოვოთ ჩვენი კრიალა ქუჩა, მოვეშურები ღიმილით პირზე და მაინც ყველა ღრუბელზე ყუჩად.
მე ახლა არ მსურს, ვიყო უშენოდ... და თქვენაც, ჩემო ძვირფასო მთებო, და მთაწმინდაზე მდგარო ნუშებო. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თამაზ ჩხენკელის პოეზია |