მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა, 

ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი, 

ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს 

მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით...

ჩქერში ჭანრის ჭერით ერთად დავიღლებით, 

მეც მაქვს ჩემი ხერხი, უცნაური სვლები, 

ეს სახლები ახლა თავის აივნებით, 

ანკესს გამოვაბი როგორც ტივტივები...

ამ ქალაქში ლექსთან ერთად დავიბადე 

და მადლობის ნიშნად ცისკენ ვიწვდი ხელებს, 

მტკვრის ჩქერებში გაშლის მზეც სულ მალე ბადეს 

და თბილისთან ერთად ფეხებს დაისველებს...

მზე დილიდან ისევ სათევზაოდ წავა, 

ღრუბელი აქვს ბადედ ხელში აკეცილი, 

ახლა მეტეხის კლდეც ქიმზე შემდგარ ქალაქს 

მტკვარში გადაკიდებს ძველი ანკესივით...