როდესაც ქარი აქ ჟინს იოკებს, მყის სანაპიროს გადაიწივლებს - ქორული ქროლვით დააწიოკებს ფრთაყვითელ ფოთლებს - ოქროს წიწილებს.
მას ერთ ადგილას არ უყვარს დგომა - ააჭრიალებს ჭადრებს ცადაჭრილთ, რომ ყველას ამცნოს ბუნების კვდომა.
ისევ იმავ გზით წავა, გაჰყვება მჭკნარ შემოდგომას. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გიორგი ქუჩიშვილის პოეზია |