ჩემო ციცინათელავ,

ჩემო თბილის ქალაქო,

ჩემო კარგო ქვეყანავ,

ჩემო მტკვარო, არაგვო...

ჩემო, ჩემო მთაწმინდავ,

ჩემო თერგო, ენგურო,

დაგებედოს მშვიდობა,

სიყვარული გერგუნოს...

ქარვისფერი ღვინო ხარ,

ქარვისფერი თავთავი,

ქალწულებიც ბევრი გყავს,

ვაჟნიც ცოლშესართავი...

ყველა ხეზე ფოთლებად

ზურმუხტები კიდია,

ჩემო ცისფერთვალებავ,

ჩემო ვაჟას მინდიავ...

მარგალიტო პატარავ,

ყელსაბამო ლალისავ,

გამჭვირვალე ფირუზო,

ზღვისფერ, ზღვისფერ თვალისავ...

ჩემო, ჩემო გულისავ,

ჩემო ერთავ, რჩეულო,

შენი ნიჭით, უნარით,

სხვისგან გამორჩეულო...

ჩემო, ჩემო კალამო,

ჩემო ენავ, მანდილო,

განათლების აკვანო,

შენ ჩემო ავთანდილო...

ჩემო ყველავ, ლამაზო,

ჩემო ნაწნავიანო,

ჩემო ნახევარმთვარევ,

ჩემო მთვარევ მთლიანო...

ჩემო, ჩემო მარიამ,

ჩემო დედავ, მშობელო,

ჩემო ჯვარო, სანთელო,

შენ ჩემო ღვთისმშობელო...

ჩემო სატრფოვ, სიწმინდევ,

ჩემო რწმენავ, იმედო,

მინდა ჩემი სიტყვებით

შევძლო, დაგაიმედო...

რადგან შენ ხარ კერია,

რადგან შენ ხარ ტაძარი,

შენზე უფრო ძვირფასი

არაფერი არ არი...

ირემივით ვიქნები

შენთან თავისუფალი,

შენ ხარ ჩემი სამშობლო,

შენ ხარ ჩემი უფალი...

ჩემო სტუმართმოყვარევ,

ჩემო თბილის ქალაქო,

ჩემო კარგო ქვეყანავ,

ჩემო მტკვარო, არაგვო...

ჩემო, ჩემო მთაწმინდავ,

ჩემო თერგო, ენგურო,

დაგებედოს მშვიდობა,

სიყვარული გერგუნოს...