ნეტავ სად არის კიდევ ცა,

უძიროდ ლურჯი, ხალასი,

სწორედ ისეთი, როგორც შენია.

ნაიარევი წარსული,

ნანგრევი ნარიყალასი,

ჭაღარასავით შემოგრჩენია.

თბილისო - მზის და ვარდების მხარეო,

უშენოდ - სიცოცხლეც არ მინდა,

სად არის სხვაგან ახალი ვარაზი,

სად არის ჭაღარა მთაწმინდა.

ჩაივლი მტკვართან ხეივანს

და გაზაფხულის მაყრები

მეგებებიან მწვანე ჭადრები.

აქ არ იმღერო, ძნელია,

აქ ხომ ვერხვებიც მღერიან

და ცა ფირუზზე ლურჯი ფერია.

თბილისო - მზის და ვარდების მხარეო,

უშენოდ - სიცოცხლეც არ მინდა,

სად არის სხვაგან ახალი ვარაზი,

სად არის ჭაღარა მთაწმინდა.