ნუ დაუჯერებ ზღაპრად მოთხრობილს,

მაგრამ ეს ლექსი არის ნამდვილი:

მე დაჭრილი ვარ, როგორც ხოხობი

და თბილისში ვარ ჩამოვარდნილი.

მე ისე ლექსს რა გამაბედვინებს,

გულში თუ ტრფობის ქარი არა ქრის.

მიწა სჭამს ყველა ჯალალედინებს,

მიწა კვლავ ბრწყინავს თბილის-ქალაქის.

და დილით, მზე რომ გააღებს ცისკარს,

ერთ სხივს ჩემკენაც გამოაგზავნის,

მე მზის სხივის და თბილისის ხნის ვარ,

მეც გაჩენილი ვარ გორგასალის.

მეც არ ვუჯერებ ზღაპრად მოთხრობილს,

მაგრამ ეს ლექსი არის ნამდვილი:

მე დაჭრილი ვარ, როგორც ხოხობი,

და თბილისში ვარ ჩამოვარდნილი.