ძალიან ჰგავდა მამამისს ბავშვი,

როგორც შუაზე გაჭრილი ვაშლი,

ძალიან ჰგავდა ბიჭი მამამისს

ისიც მკვირცხლი და ისიც თამამი...

ბუნება ზუსტად იმეორებდა

ხანში შესული კაცის ცხოვრებას.

სიყრმის შეცდომებს,

მაცდურ ზმანებებს,

წარსულის

არა-სასურველ ნაწილს,

ოცი წლის შემდეგ,

დაგვიანებით

ებრძოდა

აზრზე მოსული კაცი...

ბავშვი კი

მაინც ჰგავდა მამამისს,

მაინც ცელქი და მაინც თამამი,

ჰგავდა და

იყო ბავშვი მამაზე -

მხოლოდ ბავშვობის გამო -

ლამაზი...