ცა იყურება მწყრომარედ, ქარი ქირქილებს ვერანი; ქედზე ღრუბელი მიბობღავს, მზის აღარ ჩანან ჩქერანი: აღარცა ჩიტნი მღერიან, არც ხასხასებენ ველანი: ტყვიის ფერანი გამხდარან დღეები - ოქროს ფერანი: ჭალაში ყინვა ჭიხვინებს - უჭმელ-უსმელი მერანი: თოვს და... ბალახნი ჰკვირობენ: „- რა ფერებია, ე, რანი!..“ ...აღარა ჰბოლვენ ბუხრები, აღარ ჰღვივიან კერანი: აღარ გაისმის სოფელში გადამღერ-გადმომღერანი... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გივი ძნელაძის პოეზია |