ჰოიდა, ზამთარო, ზამთარო, ღებს და ჭიორას აფთარო, რას ჩამოგტირის ცხვირ-პირი, წამხდარო! ჰოიდა ბუხარო, ბუხარო, ხან ზამთრის ჯიბრზე მქუხარო, ხან - წყნარად მოლაპარაკევ, ხანაც - ჩემსავით მწუხარო! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |