ბუნებამ ფერი იცვალა,

დაცარიელდნენ ველები;

წავიდნენ, გამოგვეთხოვნენ,

ვინც იყვნენ წასასვლელები.

ციყვმა მოძებნა ფუღურო,

თაგვმა და გველმა - ხვრელები;

კვლავ კაჭკაჭთ დარჩათ მარტოკა

კაკლის კენწეროს ხმელები.

სოფლად ბეღურა ჩიტების

გუნდი და გუნდი ტრიალებს,

ხან მზის გულს მიეფიცხება

და ხან ფიჩხებში წრიალებს.

გლეხი ისვენებს ახლაღა

მოღლილი მიწის მოვლითა,

ძილს მისცემიან მინდვრებიც

გადაპენტილნი თოვლითა.