ე, ბიჭო, თოვლი მოსულა,

გარეთ გამოდი, გელაო;

ციდან ფიფქები მოცვივა

ბროლივით ქათქათელაო;

წელში მოხრილან ხეები,

ქარი უბერავს ქვენაო,

ჩიტები მიწას ეძებენ,

შეუწყვეტიათ სტვენაო.

მურია თოვლზე ბურხალობს,

გადმოუგდია ენაო,

რამ გაახარა ნეტავი

ეს ჩვენი მურიკელაო.

ე, ბიჭო, ძილი გეყოფა,

გარეთ გამოდი, გელაო!

თოვლია, მაგრამ რა თოვლი, -

ბროლივით ქათქათელაო.

თოვლის ბაბუა წამოვდგი,

ჩვენი ბაბუას ხელაო,

ბოხოხი გამოუტანე,

შე ძილისგუდავ, შენაო!