საღამოვდება, მთებზე თოვდება,

ღამის სიშავით, თოვლის სითეთრით,

ზამთარი ფრთხილად მიახლოვდება

და სევდა გულში ბუდეს იკეთებს.

ვდგავარ სარკმელთან, მოჩანს ხეობა -

ჩემი სიცოცხლის მწვანე ჭიშკარი,

ბავშვს მთების ქარი რომ მეხვეოდა,

ახლაც მილოშნის ლოყებს ის ქარი.