ხეებს აცმევს სადედოფლო ქოშებს, ფიფქი ტოტსაც დაეკიდა მძივად, ქარში ვდგავარ, ისე გავითოშე, სატრფოსავით ჩავეხვიე ჩინარს.
დავნავარდობ სიყვარულის ზღვაში, შენც თუ კიდევ მოჩვენება გქვია, სინამდვილე სად ვეძიო მაშინ?! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ლილი ნუცუბიძის პოეზია |