ქარი ქრის, ქარი ზუზუნებს, მწარედ გაისმის ღრიალი, გატიტვლებულა მინდორი, ვით ოხერი და ტიალი.
თოვლით ავსილან ხევები; უძრავად დგანან მუხები, როგორც უსულო დევები.
ყველა შექნილა მწუხარი, გუგუნებს მხოლოდ თავისთვის და მხიარულობს ბუხარი.
არღვევს საქონლის ზმუილი, მინდორ-ველს - მელის ჩხავილი და მშიერ მგელთა ყმუილი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |