შემოდგომის მზემ საამოდ ააფერადა ტევრები... მეზვრემ დაკრიფა ყურძენი, დაწურა ლალის მტევნები. კეკლუცები და ახლები აივსნენ ოდა-სახლები. შინ ფუსფუხებენ ქვაბები, მარანში - სავსე ქვევრები. ხილი დახვავდა ბეღლებშიც სხვენებზე დაუტევრები. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ავთანდილ მეგრელიშვილის პოეზია |