1.

შეხსნია მკერდზე ათასი ღილი,

და მოაქვს სინი აკრძალულ ხილით.

გაჰყვითლებია მზისაგან ქოში,

გაყვითლებულა ჭალაში ჭილი.

სმენას სექტემბრის ხმები ათრობენ,

მზე კი თვალებში მაღვრის ატროპინს.

სანაპიროზე ქარი და ქარი

ვიღაც ქარებზე მასლაათობენ.

ოქროსფერ ზღვაში ოქროსფერ ასულს

ხელში უჭირავს ოქროს ჯაგანი,

და თითქო ნანატრს ისმენდეს პასუხს -

გაღიმებული დუმს მაჭანკალი...

ზედიზედ იცვლის ღრუბელი კაბებს

ნიავი ჰყვება ნიავის ამბებს.

... ღამდება მერე, და ბადრი მთვარე

დასაძინებელს არიგებს აბებს...

2.

ჩახუტებია მტევანი მტევანს,

ბაჯაღლო მტევნის არ არის ტევა!

სხვა ნაყოფისთვის აქეზებს ადამს

სხვა სამოთხეში შესული ევა.

დგება მარცვალში ღვთიური წვენი,

რათა გალობით შეცვალოს მოთქმა,

და აჭიკჭიკოს ოქროპირ ენით

ცოტა ხანს მაინც ადამის მოდგმა.

მიფარავს მზისგან ვერხვი წახრილი.

თივის ბულულზე გულაღმა ვწევარ,

და სიზმრებიდან მესმის ძახილი:

- ევაა! ევაა! ჰაი ევაა!...

ადამის ძე ვარ... ადამის შვილი...

ადამის ძმა ვარ... და ძუძუმტე ვარ...

შეხსნია მკერდზე მესამე ღილი

და ცალი ძუძუ მოუჩანს მტევანს...