ხეებს ფოთოლი დასცვივდა ისევ -

სიბერის შუქით განაზებული -

და ტოტებს შორის გამოჩნდა სივრცე,

აქამდე თითქოს არარსებული.

მერე კი მთებზე მოთოვა ოდნავ

და დღე ბრმასავით დაიბნა ქარში...

შენც ფრთები უკვე გაშლილი გქონდა

და ვერ მივმხვდარვარ - რატომღა დარჩი.