ჭკნება, ყვითლდება საბრალო ბაღი, ქარი უბერავს, ფოთლები ცვივა, გამოურკვეველ მწუხარებაში მზეს სული უწუხს და გული სტკივა.
კვალ-ბილიკები გადაიარა, ფოთლები სწყდება იმ გატაცებას და შემოდგომის მეფობს იარა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |