მზეს დაეკარგა სითბო და ეშხი,

ვაზი ატირდა თოთო ბავშვივით,

მზე შემოდგომას უჭირავს ხელში

გაცივებული და თმაგშლილი.

შემოდგომასთან მე ვდგავარ მარტო,

ასე მწირი და მაინც მეფურად

და წყარო მოჰგავს იმ ლამაზ სატრფოს,

რომელიც აღარ დაბრუნებულა.