სად ხარ, მოდი, მოჭიკჭიკდი, მომენატრა შენი სახე, ძველი ბუდე აივანზე ხელუხლებლად შეგინახე. ველ-მინდვრები ისევ ნახე, შეგიძლია მშვიდად იყო, არ დაგიგებს არვინ მახეს... ჩამოდგება ბარში ნელი, ტყეს სიყვითლე დაეტყობა და გასცვივა ხეს ფურცელი, შეეფრქვევა ტიტველ რტოებს, შენ წახვალ და ჩვენ აქ ვრჩებით და დროებით მიგვატოვებ, მაინც დაძლევს მძიმე ზღუდეს, მოფრინდები ჩვენთან ისევ, რადგან აქ გაქვს შენი ბუდე! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |