როცა აყვავდა ბაღში ნუშები

და იცინიან ლაღად ტყემლებიც,

ნუ გაიკვირვებ თუ ვიღუშები,

ნუ გაიკვირვებ თუ ვიცრემლები.

იყო... საოცარ დღეთა ასხმულით -

ასეთი ღელვით რომ მოველოდი,

შემოვიდოდა შინ გაზაფხული

და სიყვარულით ვითანგებოდი.

ახლაც გამოჩნდა, კვლავ თაიგულით

მოდის, მოიბრძვის, კარს ურახუნებს,

მე კი ქარებით გამოფიტული

შემოვრჩენილვარ იმ გაზაფხულებს.