მზე ჩახლართვია ფურირემს რქებში, მთებმა მოიხსნეს თოვლის ბექთარი. გზას მისდევ უხმოდ და სადღაც ეშხით შემოგანათებს ია ფერმკრთალი. ჯაგებში ბრდღვინავს მშიერი დათვი და თავზე შინდის ყვავილი ათოვს. რად მაკლდებაო თვალში სინათლე - ბებერი მგელი შეჰყმუის მნათობს. სურს მოზღვავებულ სიკეთედ იქცეს, - წყარო მოგელის ტყე-ტყე, ბორცვებთან. რომ არ გაგითბო ამხელა სივრცე, მზე ქალწულივით დაიმორცხვებს და ისე დატოვებს პატარა სოფელს... გვიან შინისკენ მიგყვება ბინდი, სარს შეუსწორებ მორღვეულ ღობეს და ვაშლის ხეებს გახედავ რიდით. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გივი ჭიჭინაძის პოეზია |