ამწვანდა მთები,

ამწვანდა ჭალა,

გამოიჩინა

ბუნებამ ძალა.

ჩიტი-ჩიორა

გალობს და გალობს:

არც დაეძინა, 

არც დაიღალა.

მწვანობს ჯეჯილი,

ჰყვავის ხეხილი,

თეთრად ცხვარი სჩანს

გადაფენილი.

დიან წყარონი

უხვად ყველგანა.

სამოთხესა ჰგავს

მთელი ქვეყანა.

მოსარწყავიც აქვს -

წვიმა ჟუჟუნა.

ტყეში ქედანმა

დაიღუღუნა.

ხნულებში ცელქობს

თაგვი წრუწუნა.

ჰფეთქენ იანი,

დღეა მზიანი,

ღმერთო, არ მისცე

ყვავილთ ზიანი!

რა კაი დროა,

რა კაი ხანა! -

არ მინახია

სხვა ამისთანა.

ჩიტი-ჩიორა

გალობს და გალობს,

რა დიდად ლაღობს,

რა ფრიად ხარობს!

თავის მღერაში

ცვილივით დნება,

გალობს დღედაღამ

და არა სცხრება.