წვიმის შემდეგ მზე გამოჩნდა,

მოკაშკაშე, მოსხივარი.

ისე დაცხა, ნამი გაქრა,

მიწას ასდის ოხშივარი.

მიწის სუნი მეფობს ირგვლივ,

ძალით გვავსებს, გვაიმედებს...

თუ გული გაქვს, საიმქვეყნოდ

ჭიასაც არ გაიმეტებ!...

ჟუჟუნა წვიმამ ბალახი

გაზარდა, ააფოფინა,

შემდეგ მზემ გამოანათა,

მთა-ბარს სხივები მოჰფინა.

ზღვისებრ აღელდა სათიბი,

მთიბავმა ცელი ალესა

და თივის სუნი მოედო

ჩვენს ლამაზ არემარესა.