გაზაფხულია. ხე ფოთოლს ისხამს. ვაზის ცრემლებით აივსო ზვარი. ამ მშვენიერ დღეს, ამ დილას სისხამს ფეხებს გისუსხავს ეს უხვი ცვარი.
სიმინდს და ხეებს ნამების ლივლივს; საკმარისია შეეხო ტოტებს და ნამი თავით კოჭამდე გივლის.
როსმე ის ჩემი იყო ზმანება. გაივლის თვალწინ იგი სიზმარი და რაღაც მწარედ დამენანება!
ქალაქის ბაღის და სოფლის ზვარის. ამ მშვენიერ დღეს, ამ დილას სისხამს მაცოცხლებელი ეცემა ცვარი! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |