მითხარი, ჩემო მერცხალო,

ფრთაცქვიტო, ალერსიანო,

სად მიხვალ, სად იმალები

ზამთრობით, ჭიკჭიკხმიანო?!

აქ ბუდეს აგებ ხალისით,

კოპწიად, სუფთად, რჩეულად,

მთელ ზაფხულს ბუდობ, მერე კი

სტოვებ მას ანაზდეულად.

- მივალ იქ, სადაც არ იცის

არც მკაცრი ყინვა, არც ქარი,

სადაც მზე მუდამ ანათებს

და გაზაფხულს ჰგავს ზამთარი.

ზღვებს იქით არის ის კუთხე,

მეტად შორს, შორსა მხარესა,

მწვანედ გაუდის ბიბინი

იქ ზამთარ-ზაფხულ არესა.

როცა აქ მიწას გაყინავს

და თოვლი ჰფარავს არესა,

საზრდო ილევა უეცრად

მინდვრებში ყოველ მხარესა.

იქ კი ბაღებს და ტყე-ველში

მე მუდამ საზრდოს ვშოულობ,

ხანა ვჭამ მარცვლეულობას,

ხან ჭიაღუას ვპოულობ.

თუ არ დამიშლი შენ ბუდეს

და თუ არ მომცემ წყენასა,

კვლავ მოვფრინდები ჭიკჭიკით,

ბევრჯერ დაგიტკბობ სმენასა.