მოცოცავს, მოცოცავს მთებზე გაზაფხული,

ვაი, მომამტვერა ყვავილის მტვერი...

ჩემი მოსისხლე და სამტროდ გაწაფული,

ჩემი მეგობარი და ჩემი მტერი.

აბასთუმანში ახლა ზამთარია,

თბილისშიც ჯერ შტოზე კვირტი მაქვს დათვლილი,

აპრილი - ნორჩი მხატვარია,

ფანქრები ცუდადა აქვს წათლილი.

მაინც იხატება ქვეყნის კონტურები,

მწვანე აბლაბუდა იბლანდება...

აგერა, ტყემლები თეთრად მორთულები -

ქვეყანა ახლად იბადება...

ღამით ბუტბუტებენ ბნელში ვიღაცები,

"ჩუ-ჩუო!" - ერთმანეთს აჩუმებენ;

მთელ ღამეს უძილობით ვიქანცები,

ეგ თურმე - კვირტები ფაჩუნობენ...

დილით კი სარკმელში ოქროს ნაწნავია -

სენაკს მოაშურეს ნაცნობს,

გაზაფხული - ჩემი წაწალია,

ვაიმე, რარიგად წაწლობს!

მოცოცავს, მოცოცავს მთებზე გაზაფხული,

ვაი, მომამტვერა ყვავილის მტვერი...

ჩემი წაწალი და მოსისხლე გაწაფული,

ჩემი მეგობარი და ჩემი მტერი!