წუხელის თოვლი მოსულა,

ქედები დაუთოვია, 

სერები დაუფიფქია, 

ბარისკენ გზა უპოვია.

შავი ტყე შეუჭირხლია, 

უბრმავებია კვირტები, 

თოვლში ოქროსფრად ელავენ 

აყვავებული შინდები

განა ნამდვილი თოვლია, 

ეს ხომ აპრილის თოვლია...

ეს ნასესხები თოვლია, 

ეს საგულგულე თოვლია.

მზე იკბინება, ჩამოცხა, 

მიწის წვენს გზა უპოვია, 

სულ ნაკადულად ქცეულა, 

რაც წუხელ დაუთოვია.

მართლაც, წამხდარა ზამთარი, 

სიმტკიცე აღარ ჰქონია, 

მართლაც, აპრილის თოვლია, 

მართლაც, გუგულის თოვლია!

აგერ, იძახის გუგული, 

პურის გატეხის დრო არი, 

მუხრანის ველზე ლუჯდება 

ჯეჯილი დანათოვარი.