ჯერ გაზაფხულს ცხრა ომი

ჰქონდა გადასატანი,

ვიდრე უკანასკნელად

იტირებდა ზამთარი.

ვიდრე მოირთვებოდა

კორდი ია-იებით,

ვიდრე მოცურდებოდნენ

ვარდისფერი მთიები.

ვიხილავდით მინდორ-ველს

ვიდრე ზურმუხტფერადა,

ჯერ სად იყო, ჯერ ისევ

თებერვალი ბერავდა

და მიმცხრალი მზის სხივი

არ ჰყოფნიდა სიცილად,

როცა თოვლქვეშ ეძელამ,

როგორც კვერცხში წიწილამ,

იბორგა და იწვალა,

ნაჟური სვა მუჭითა,

თოვლის სქელი ნაჭუჭის

გამოტეხვა უჭირდა.

მაგრამ ძლიერ იმარჯვა,

უნდა ითქვას მართალი,

და თებერვლის ერთ დილას

გამოტეხა ზამთარი.