გაზაფხულდა, გაზაფხულდა

და მერცხალსაც მალე ველი,

მომივა და მაშინ სულ მთლად

ამწვანდება მთა და ველი.

ნაზი ია სალამს მოგვცემს,

გაიშლება წითლად ვარდი,

და დილ-დილით ნამს დააფრქვევს

მათ მაღლიდან ცა ლაჟვარდი.

შოშიაც ხომ მოფრინდება,

გაიახლებს ყოფილ ბუდეს,

თავქოჩორა ტოროლას ხმაც

გააღვიძებს ცისა ზღუდეს.

ზამთრის სუსხის მოგონება

ჩემს გულს ვეღარ დააღონებს,

გავალ მინდვრად, ტოლ-ბიჭებთან

ყვავილების შევკრავ კონებს.