მერცხალო, მახარობელო

კეკლუცო გაზაფხულისა,

მორბედო ია-ვარდისა,

გამხარებელო გულისა!

შენ გენაცვალე, ფრთაცქვიტო,

მალხაზო, ჭიკჭიკხმიანო,

გული ფანცქალით მოგელი,

ვინძლო არ დაიგვიანო.

მოფრინდი, მითხარ: ზამთარი

მოკვდა, აწ გაზაფხულდება!

გულს მაშინ მივცემ სილაღეს

და ნატვრაც ამისრულდება.

ოცნების ზღვაში შევცურავ,

ლაჟვარდში ავცქრიალდები,

ხან წყალთა სარკეს დავეკვრი,

ფრთაწურვით გავსრიალდები.

მივივლ-მოვივლი კიდეებს,

უკანვე მოვალ ფრენითა,

მოგესალმები, ხმატკბილო,

მეც ჩემებულის ენითა...

შენი ჭირიმე, მერცხალო,

შავთვალა გიშრისფრთიანო,

შორს წამსვლელს ვინძლო სალამი

იქაც არ დამიგვიანო!