მე რომ ვიყო გაზაფხულის დილა

და უბეში მთის ნიავი მეჯდეს,

მოვიდოდი სუყველასთან ფრთხილად

და ამ ნიავს მოგისვამდით გვერდზე.

მე რომ ვიყო შემოდგომის ქარი,

აქეთ-იქით რომ ატოკებს ხეებს,

ვიქნებოდი, ვიქნებოდი წყნარი,

რომ მეფიქრა სიყვარულით თქვენზე.

მე რომ ვიყო შავ სიკვდილის ცელი,

სუყველას რომ განურჩევლად ცელავს,

გავლღვებოდი, რომ არ ვიყო მჭრელი,

ჩაგივლიდით, ჩაგივლიდით ყველას.

და იცოდეთ, შევასრულებ ნატვრას, 

მე გავხდები გაზაფხულის დილა...