გაზაფხულდა, აყვავილდა ნუში,

იღიმება ლურჯთვალება ია

სითბო ისე შემოიჭრა გულში,

თითქოს გულის კარი დამრჩა ღია.

ვარდობისთვეს როგორ გავძლო მარტო,

ყვავილების ფიფქი ცვივა ციდან.

ყვავილების სურნელება მათრობს

და ბავშვივით მოფერება მინდა.

ჩქარა, თორემ იასამნის სურნელს

დრო გაატანს გაზაფხულის ნიავს,

სიჭაბუკე სიზმარივით წავა

და იქნება ყველაფერი გვიან.

გავლენ წლები დაზამთრდება სულში,

წავა რასაც სიჭაბუკე ქვია,

და რაც ასე ახლო იყო გუშინ,

ხვალ იქნება უსასრულოდ გვიან...

მოდი, სანამ სხვა შენს ნაცვლად მოვა,

გამიქარვებს სევდასა და ნაღველს.