გამოზაფხულდა, გათბა დღე, 

შამოგვეხიზნა მერცხლები,

ბუდე მიაკრეს ჭერშია, 

დადეს ნაჭორფლი კვერცხები.

იქვე სხდებიან ტყუპადა,

დასჭიკჭიკებენ ტკბილადა, -

დროა ჩვენც გამოვიღვიძოთ,

რას მივარდნილვართ ძილადა?..

დროა ღობვისა, ბარვისა,

მოთხრა კაჭაჭის ფესვისა,

დროა მიწასთან ბრძოლისა,

დროა ხვნისა და თესვისა...

არიქა, ბიჭო, ვიჩქაროთ, -

იჩქარის ყველა სულდგმული,

კარგს ნიშნებს ვხედავ, ღვთის მადლმა,

უსაქმოდ მიწუხს სულ გული!…