ისეთი გაზაფხულია, ხე იწვის და იკვირტება, ისეთი ყვავილები აქვს, შეხედავ, გაგიკვირდება. სათქმელი აგიყვირდება, იმხელა სითბოს გაჩუქებს, თვალები აგიტირდება. თბილი წვიმებით. ქარებით, მიწაზე ვეღარ ვჩერდებით, ზეცისკენ მივექანებით. მზე ისე ძლიერ გაცხუნებს, ლამაზი ქალის დანახვა ბიჭივით დაგაფაცურებს. სიტკბოში გამთლიანდები, სურვილებს გულში დაჯაჭვავ, საფრენად დაფრთიანდები. ხელახლა გაყმაწვილდები, სიხარულში და ტკივილში თანაბრად განაწილდები. ხე იწვის და იკვირტება ერთს იმნაირად გაკოცებ, ამბორი გაგიკვირდება. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • თეიმურაზ ლანჩავას პოეზია |