გამხიარულდი ბუხარო,

გულჩახვეული ნუ ხარო!

ზაფხული მოდის, ზამთარი

მიდის და რაღას სწუხარო?!

მე აბუზული ვიყავი,

ვერიდებოდი ქარ-ბუქსა,

მაგრამ მოვესწარ გაზაფხულს...

სხვა ხმაზე უკრვენ სხვა ბუკსა.

მთელი სოფელი შეჰყურებს,

მოელის მზისა სხივებსა, -

ვინ იარაღს სწმენდს, ვინ ლესავს

და ვინ ამზადებს ტივებსა.

ერთმანეთს ეუბნებიან:

“შევერთდეთ ძმურად ყველაო,

“ნანინა” ვუთხრათ ზამთარსა

გაზაფხულს “დელა-დელაო”