|
ახალი წელი და სევდა ძველი, ისევ სიმწარე, ისევ ნაღველი. ახალი წელი, უღელი ძველი, კვლავ ხალხის ქედზე მტარვალის ხელი! იმედს თან მიაქვს მომავალშიაც. იგივე ბრძოლა, ცხოვრების თრთოლა კვლავად მოგველის ჩვენ ახალშიაც. მაშ, მოვიგონოთ შეწირულები თავისუფლების ბაირაღის ქვეშ, ხალხის კალთაზე გაგმირულები! საფლავი საფლავს ეჩურჩულება: ძმავ-მეგობარო, აქ სამარეშიც ხალხის ქვითინი კვლავ გვეყურება! გახლართულ თოკით მართავენ ბოძსა, ქურუმი ჯვარით, ჯალათი ნიღბით ზედ ალურსმავენ კვლავ იესოსა! მიდის ბორკილი, მილაპარაკობს ის ძველ სიმღერას, ჩვენ გულის ძგერას ტყვეობაშიაც მოსთქვამს და ამბობს! ძაძით მოსილი ამ ახალ წელსა, შვილებათ ძმები შენ დაგიტოვეთ, და ძმებად დარჩნენ იგინი დებსა! კვლავად მართავენ წამების ბოძსა, ქურუმი ჯვარით, მტარვალი ნიღბით ზედ ალურსმავენ კვლავ იესოსა! მიდის ბორკილი, მილაპარაკობს ის ძველ სიმღერას, ჩვენ გულის ძგერას ტყვეობაშიაც მოსთქვამს და ამბობს! კიდევ მოგელით მამული შვილებს, ჩვენ ვივლით ასე მუდამ სიმღერით, ვიდრე მთა-ბარი არ გაიღვიძებს. მაგრამ გზა იგივ გულდასაწველი, ახალი წელი, ახალი წელი და გოლგოთა კი კვლავ ძველისძველი! |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • იროდიონ ევდოშვილის პოეზია |
