ახლა წლამდე ცოტა დარჩა,

მოადგება აგერ, მთებს.

მუხის ძირას ციყვი ციკო

თოვლის პაპას აკეთებს.

მოაგროვა სამი გუნდა,

არ დასჭირდა წვალება.

ორ ცალ კერკეტ კაკალს უდებს

თოვლის პაპას თვალებად.

ტანზე კოხტად ჩაურიგა

ყავისფერი ღილები.

განა მართლა ღილებია -

გაკროლილი თხილები.

სტაფილო აქვს ცხვირის ნაცვლად -

ციკო მართლა არ ხუმრობს.

მხოლოდ ქუდი ვერ იშოვა,

თავზე რომ დაახუროს.

ფუღუროსკენ გაეშურა,

იქნებ, რამე მოძებნოს...

თოვლის პაპა მარტო დარჩა

და თავისთვის ოცნებობს:

“მალე ქუდსაც დავიხურავ,

ხელში ჯოხსაც დავიჭერ.

სულ პირველი მე გავიგებ

ახალი წლის ნაბიჯებს!..”

უცებ, მართლა ნაბიჯების

ხმა მოისმა შორიდან.

გაუკვირდა თოვლის პაპას –

ნუთუ, უკვე მოვიდა?

მაგრამ, არა, ახალი წლის

ნაბიჯები როდია,

ეს კურდღელი ამბაკო და

თაგვი თენგო მოდიან.

დაინახეს თოვლის პაპა...

რა გგონიათ, რა მოხდა?

ცოტა ხანში, როცა ციკო

ხიდან დაბლა ჩამოხტა,

იქ რაც დახვდა, დამშვიდებით

აბა, როგორ უცქიროს -

თოვლის პაპა უღილებოდ,

უთვალებოდ, უცხვიროდ!