პირველად ნახა მარინემ კოხტად მორთული ნაძვის ხე და უკვირს: ოქროს კაკლები ტოტებმა როგორ დაისხეს?
ფარნები ფერად-ფერადი, თოვლის პაპა და ბუშტები, ან თვითონ ნაძვი ჭერამდი!
თვალებს აცეცებს მარინე: - ნეტავი სულ მაცქერინა, ამაღამ რა დამაძინებს! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მარიჯანის პოეზია |