როცა ზეცის კაბადონს

თეთრი ნისლი დაბურავს,

ტყიდან დინჯად გამოდის

თოვლისფერი ბაბუა.

მოაქვს ლხენა რამდენი,

საჩუქარი რამდენი,

სანთლებივით ადნება

წვერზე თეთრი ფანტელი.

მოსდევს თოვლი ახალი,

იცინიან ფიფქები,

ვინც დედის გულს ახარებს,

მისი მეკვლე ვიქნები.