მოგვიღწევია ერთად აქამდე,

ზენამ ჩაგბერა სუნთქვა და ღონე...

შენ, წიგნო ჩემო, რწმენა გაგანდე,

რაღა გამოვა თუ დამაღონე.

მომწვდა ჟამთასვლის ეკალი მკაცრი,

მიყვარდი... სული ვერ შეგიბერე...

მე ჩემი მელის, ტკივილს ვერ ავცდი

და ღმერთმა ნუ ქნას შენი სიბერე.

ნიავქარივით გადაუარე,

ველებს მოასხი მწვანე ხალათი...

რაღას ველოდო უფრო უარესს,

თუ აპატიე ვინმეს ღალატი.

უნდა მოუხდე შიშველ იარას,

ბეჭგამართული სერზე შემოდექ...

სიწმინდით მარტო ღიმილს კიარა,

სატკივარს სხვისას უნდა შველოდე.

თუნდაც დაგჭირდეს ჯაჭვის პერანგი,

პასუხი გაეც მტერს და მოსისხარს...

ამ სულს ძარღვების ძაფით ვკერავდი,

წადი იფრინე დამილოცნიხარ.

...შორიდან მოდის თეთრი ნათება

და შენთვის მეტი ცეცხლი მწადია...

არ შემიშინდე, რა გემართება,

წინ კიდევ ბევრი წელიწადია.