სამშობლოა სიცოცხლე და დედა ჩვენი,

იგი არის სალოცავი, ღმერთი, რჯულიც,

მისი დიდი მომავლისთვის ო, რამდენი -

დიდებული სიცოცხლეა დახარჯული.

ახლაც გშვენის მისი თბილი პირზე ღიმი,

დე, სანამ ვართ, ვიყოთ ყველა ბედიანი,

ავაჟღეროთ საქართველოს ყველა სიმი,

ერთი გულიც ნუ დაგვრჩება სევდიანი.

გადავძახოთ ხალგაზრდებს მხრებგაშლილებს -

მტრის მიმართ ნუ იქნებიან ხათრიანი,

წარსულშიც ხომ ასე ზრდიდა თავის შვილებს,

საქართველოს მიწა-წყალი მადლიანი.

იცით რაა საკუთარი სიხარული,

ან იმედი დამტვერილი ვარდის მტვერით?

სამშობლოსთვის თუ არა ძგერს შენი გული,

ვერასოდეს ვერ გახდები ბედნიერი!

მეცოდება ის ქვეყანა ბედდამწვარი,

როცა ღმერთი გმირს არ მისცემს რვალით ნაგებს,

კიდევ უფრო საბრალო და ცოდვა არის -

ვისაც ჰყავს და ღუპავს თავის მოამაგეს.

მაგრამ შენ თუ გიყვარს მოძმე მსგავსად ღვთისა,

ქვეყნის თვალში არასოდეს დაეცემი,

არ იქნება არ ამაღლდე სიკეთისგან,

თვალს არ მოწყდეს ნეტარების წვეთი ცრემლი...

და ეს ცრემლი ნუ იქნება ბოღმით სავსე,

ძველიც კმარა ციხეები მტვრად ქცეული,

ნუმც გვენახოს სადაც ვცხოვრობთ იმ მიწაზე -

ჩვენი ერი დაშლილი და წაქცეული!