სადღაც... ბურუსში,

ართვინისაკენ

მთათა მაღალთა ცისფერი უბე,

ვითარცა მახვილს გულში განწონილს,

დღემდე შეჰკვნესის მეჩეთის გუმბათს...

ალბათ მოლათა გაბმული ზარი

განფენილია ალაჰის ქებად...

ვერ გწყდებათ თვალი და გული ჩემი

თქვენ, შორეულო ქართულო მთებო!